Skip to main content

Posts

Σκηνοθετικές παρεμβάσεις στην παράσταση που συνεχίζεται

του system failure   Αν και λίγο-πολύ οι περισσότεροι έχουν αντιληφθεί τις μεθόδους και τακτικές που χρησιμοποιούνται από το συστημικό κατεστημένο για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, ειδικά σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, θα είχε ίσως ενδιαφέρον να συνοψίσουμε ορισμένες από αυτές. Φυσικά, όσοι δεν τις πιστεύουν, μπορούν απλά να τις βαφτίσουν “θεωρίες συνομωσίας”. Σκηνοθετημένες διαφωνίες   Σκηνοθετημένες διαφωνίες μεταξύ κυβερνητικών εταίρων. Χρησιμεύουν στο να δώσουν την εντύπωση ότι εφόσον υπάρχουν τριβές ανάμεσα και στους ίδιους τους κυβερνητικούς εταίρους, υπάρχει μια παράμετρος μέσα στον κυβερνητικό συνασπισμό που μπορεί να επιβάλει κόκκινες γραμμές και διαπραγμάτευση επί ορισμένων τουλάχιστον θεμάτων, αλλά και ότι δεν είναι όλα προαποφασισμένα. Σε αυτή την περίπτωση, το ρόλο του κακού πρέπει αναγκαστικά να παίξει η πρώην φιλελεύθερη και νυν νεοφιλελεύθερη Δεξιά απέναντι στους “φιλεύσπλαχνους”, λόγω ιδεολογίας, κυβερνητικούς εταίρους “Σοσιαλιστές” και μετρι

The totalitarianism of the one-dimensional culture and slow death

by system failure The language of Republican multi-millionaire candidate Mitt Romney, as we approaching US elections, is characteristic. Speaking about nearly half of the electorate, he supported actually that the 47% wrongly believe that are entitled to health care, food, housing and that government has a responsibility to care for them, that these are people who pay no income tax, ending with the extremely cynical statement that his job is not to worry about those people. The philosophy of neoliberal doctrine is exposed quite easy when someone thinks that is not recorded by cameras. What is the deeper meaning of Romney's words? Maybe this: All people (not just half), must stop beleiving that they have a right to healthcare, food, housing and that is the job of the state to provide them. Until they do, the lower incomes should be taxed to the level that someone could barely allowed (or not allowed) to survive, as was done in the “Greece” experiment, and continue the

Ο ολοκληρωτισμός του μονοδιάστατου πολιτισμού και του αργού θανάτου

του system failure Εν όψει Αμερικανικών εκλογών, η γλώσσα του πολυεκατομμυριούχου υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων Μιτ Ρόμνεϊ είναι χαρακτηριστική. Μιλώντας για το μισό σχεδόν εκλογικό σώμα, υποστηρίζει, ότι το 47% κακώς πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα περίθαλψης, σίτισης, κατοικίας, που η κυβέρνηση πρέπει να το σεβαστεί, ότι είναι το 47% που δεν πληρώνει φόρο, για να καταλήξει σε μια άκρως κυνική δήλωση, ότι δεν είναι δουλειά του να ανησυχεί γι'αυτούς τους ανθρώπους. Η φιλοσοφία του νεοφιλελεύθερου δόγματος ξεδιπλώνεται αβίαστα όταν κάποιος νομίζει ότι δεν τον καταγράφουν οι κάμερες. Πώς μεταφράζονται τα λόγια του Ρόμνεϊ; Ίσως κάπως έτσι: Όλοι οι άνθρωποι (όχι μόνο οι μισοί), πρέπει να σταματήσουν να πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα στην περίθαλψη, σίτιση, κατοικία και ότι είναι δουλειά του κράτους να τους τα παρέχει. Μέχρι να πεισθούν, πρέπει να φορολογηθούν τα χαμηλότερα εισοδήματα, να κατέβει το αφορολόγητο σε ποσό που μόλις και μετά βίας θα επιτρέπει (ή δεν θα επιτρέπει) σε κά

Η Ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ διευρύνει την απεριόριστη υποστήριξη στις χρηματοπιστωτικές αγορές

του Nick Beams 14 Σεπ. 2012 Το γεγονός ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ αποφάσισε να διοχετεύσει ακόμα περισσότερα χρήματα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα την παραμονή της τέταρτης επετείου από την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers, αποτελεί ένα μέτρο της εμβάθυνσης της κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Η Fed, ανακοίνωσε την Πέμπτη, ότι θα επεκτείνει το πρόγραμμα της λεγόμενης “ποσοτικής χαλάρωσης” μέσω της αγοράς ενυπόθηκων τίτλων αξίας 40 δισ. δολαρίων σε ένα μήνα. Σε αντίθεση με τους δύο προηγούμενους γύρους, το νέο πρόγραμμα, που ονομάστηκε QE3, δεν έχει ένα καθορισμένο χρονικό όριο. Μαζί με την “Επιχείρηση Twist”, με την οποία η Fed πουλάει κρατικά ομόλογα μικρής διάρκειας και χρησιμοποιεί τα έσοδα για να αγοράσει μακροπρόθεσμα ομόλογα, το νέο πρόγραμμα σημαίνει, ότι η κεντρική τράπεζα θα διοχετεύει περίπου 85 δισ. δολάρια το μήνα στις χρηματοπιστωτικές αγορές, για αόριστο χρονικό διάστημα. Ανεβάζοντας την τιμή των ομολ

Αlea jacta est by the “emperor” Draghi

by system failure The official declaration of the European hegemony of “bankcracy” with the signature of Mario Draghi, is now a fact. The European Central Bank, ECB, becomes the absolute dominant, through the unlimited purchase of government bonds in eurozone, and the Frankfurt bankers are preparing for their biggest party so far. As expected, the bank-occupied media rushed – once again – to crow. In essence, the decision means that Europe passes into a hastily, coercive federalization, in terms that serve exclusively the destructive neoliberalism. The ECB is converted into an equivalent European Fed, which means, gaining complete control of the money flow through the whole eurozone. The supposed Federal Central Bank of the US (Federal Reserve or briefly Fed), controls completely the monetary policy and the money flow in the country, while being under control of large private banks. It is characteristic, that one of the largest lenders of the US government is Fed, which