Η
οργάνωση Παρατηρητήριο της Ευρώπης των
Πολυεθνικών ανανεώνει αυτές τις ημέρες
έναν «ταξιδιωτικό οδηγό» με τις
διευθύνσεις όλων των λόμπι που καθορίζουν
τις τύχες των χωρών της Ευρώπης. Και το
αποτέλεσμα αναμένεται συγκλονιστικό.
του
Άρη Χατζηστεφάνου
O Τόνι
Γούιλερ νόμιζε ότι είχε ακούσει σωστά
τους στίχους που τραγουδούσε ο Τζο Κόκερ
σε εκείνη την περίφημη περιοδεία του
1970. «Once I was traveling across the sky/ This lovely planet
caught my eye – Κάποτε ταξίδευα στον ουρανό
και αυτός ο όμορφος πλανήτης μου τράβηξε
την προσοχή».
Ο Κόκερ
τραγουδούσε για lovely planet και όχι για
lonely planet, όπως άκουσε ο Γουίλερ. Το λάθος
όμως είχε γίνει. Οταν ο Γουίλερ με τη
γυναίκα του εξέδωσαν τον πρώτο τους
ταξιδιωτικό οδηγό, για το ατίθασο πνεύμα
της γενιάς των Χίπις, τον ονόμασαν…
Lonely Planet.
Σχεδόν
τέσσερις δεκαετίες αργότερα μια άλλη
εμπνευσμένη παρέα με έδρα τις Βρυξέλλες
κατέφυγε σε ένα εσκεμμένο «παράκουσμα»
για να παρουσιάσει τον δικό της ταξιδιωτικό
οδηγό: το Lobby Planet.
Το
εκδοτικό εγχείρημα της οργάνωσης
Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών
(CEO) ακολουθεί πιστά τους κανόνες του
Lonely Planet ακόμη και στη σελιδοποίηση.
Λεπτομερείς
χάρτες σε οδηγούν ακόμη και στα μικρότερα
στενά της πόλης των Βρυξελλών, ενώ σε
ειδικά πλαίσια συγκεντρώνονται χρήσιμες
και «ψαγμένες» πληροφορίες που δύσκολα
θα βρεις σε οποιονδήποτε άλλο οδηγό.
Αντί
όμως να παρουσιάζει τα καλύτερα μνημεία,
τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία, το
Lobby Planet καταγράφει τις ομάδες πίεσης
που αναλαμβάνουν να επηρεάσουν τις
αποφάσεις των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε.
για λογαριασμό πολυεθνικών επιχειρήσεων
και μεγάλων τραπεζών.
Μαθαίνεις
έτσι ότι στη διεύθυνση Rond-Point Schuman 6 θα
συναντήσεις την Aquafed, το λόμπι που
δημιούργησαν οι γαλλικές εταιρείες
ύδρευσης Suez και Veolia για να πείθουν την
Ε.Ε. και τις εθνικές κυβερνήσεις να
ξεπουλούν το πολυτιμότερο δημόσιο αγαθό
– το νερό.
Στην οδό
Rue de la Loi 155, εκεί όπου κάποτε στεγαζόταν
το αρχηγείο των ναζιστικών στρατευμάτων
κατοχής, σήμερα συναντάμε το Συμβούλιο
της Λισαβόνας, ένα πανίσχυρο Think Tank το
οποίο χρηματοδοτείται από εταιρείες
όπως η Shell, η Siemens, η Google, η Tesco, η Philips και
η IBM για να προωθεί νεοφιλελεύθερες
πολιτικές – ουσιαστικά δηλαδή όσα
αποδέχτηκε η Ε.Ε. στο DNA της με τη Συνθήκη
της Λισαβόνας.
Το 2015 οι
δημιουργοί της συγκεκριμένης έκδοσης
προσέθεσαν έναν ακόμη τίτλο με την
παρουσίαση του Lobby Planet Paris, το οποίο
εντόπιζε και παρουσίαζε τους
«περιβαλλοντικούς εγκληματίες» που,
όπως ανέφερε, συμμετείχαν στη Διάσκεψη
των Ηνωμένων Εθνών για την Αλλαγή του
Κλίματος (COP 21).
Η έκδοση,
στην οποία συμμετείχαν και οργανώσεις
όπως η ATTAC και το Transnational Institute (ΤΝΙ),
περιελάμβανε πληροφορίες «για τους
βασικούς δολοφόνους του κλίματος»,
«χάρτες με τα σημεία όπου βρίσκονται
τα στρατηγεία των λόμπι» και ειδικό
τμήμα με τους «χορηγούς του COP21».
Ακολουθώντας
και πάλι τη δομή ενός ταξιδιωτικού
οδηγού, το Lobby Planet Paris σε βοηθούσε να
βρεις τα γραφεία της Total, της Shell, της
ExxonMobil και άλλων πετρελαϊκών κολοσσών,
που όπως εξηγούσε προσπαθούσαν να
μπλοκάρουν κάθε πολιτική για τη μείωση
των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα
αλλά και τραπεζικών και ασφαλιστικών
(BNP Paribas, AXA, Credite Agricole κ.ά.) που επενδύουν
σε ρυπογόνες τεχνολογίες και ορυκτά
καύσιμα.
Προχωρώντας
στην ουσία του προβλήματος ο οδηγός
εξηγούσε (με χάρτες και διευθύνσεις
τραπεζών όπως η Deutsche Bank) πώς η νεοφιλελεύθερη
πολιτική για το περιβάλλον επιτρέπει
στο χρηματιστηριακό κεφάλαιο να
κερδοσκοπεί ακόμη και με την καταστροφή
της φύσης – κυρίως μέσα από τις λεγόμενες
αγορές ρύπων με τις οποίες κράτη και
τράπεζες κερδοσκοπούν ανταλλάσσοντας
μεταξύ τους «δικαιώματα» εκπομπών
διοξειδίου του άνθρακα.
Η έκδοση
Lobby Planet θα μπορούσε να είναι απλώς ένας
πανέξυπνος τρόπος για να εκθέσεις τον
ρόλο χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και
τραπεζών που καθορίζουν τις αποφάσεις
της Ε.Ε. – και μαζί το μέλλον 500 εκατομμυρίων
Ευρωπαίων πολιτών.
Το
Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών
όμως προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα
διοργανώνοντας πραγματικές «τουριστικές»
ξεναγήσεις για δημοσιογράφους ή ερευνητές
που ήθελαν να δουν από κοντά πού βρίσκονται
τα πραγματικά κέντρα αποφάσεων.
Με μια
προαιρετική συνεισφορά μπορείς να
κλείσεις ραντεβού με τους ερευνητές
της οργάνωσης που οργανώνουν ξεναγήσεις
διάρκειας 90 λεπτών στο κέντρο των
Βρυξελλών. Το CEO μάλιστα προετοιμάζει
καθώς μιλάμε την ανανεωμένη έκδοση του
Lobby Planet Brussels, ζητώντας γι’ αυτό τον λόγο
μια μικρή οικονομική βοήθεια μέσα από
την ηλεκτρονική του σελίδα
corporateeurope.org.
Το ερώτημα
βέβαια που θα έπρεπε να μας απασχολεί
είναι το πώς θα ήταν η έκδοση αλλά και
η αντίστοιχη ξενάγηση του Lobby Planet Athens.
Το tour ίσως να ξεκινούσε από τα γραφεία
των μεγάλων εκδοτικών και τηλεοπτικών
συγκροτημάτων όπου οι Ελληνες ολιγάρχες
(κάτοχοι κατασκευαστικών, ναυτιλιακών
ή πετρελαϊκών εταιρειών) χρησιμοποιούν
τα μέσα ενημέρωσης σαν μοχλό πίεσης
στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Το
παράρτημα για το χρηματοπιστωτικό
σύστημα θα είχε πιθανότατα τις διευθύνσεις
όλων των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιήθηκαν
με χρήματα των Ελλήνων και Ευρωπαίων
φορολογούμενων, ενώ οι ξεναγοί θα
σταματούσαν σίγουρα και έξω από το
ανεξάρτητο (από κάθε δημοκρατικό έλεγχο)
στρατηγείο του Γιάννη Στουρνάρα στην
Τράπεζα της Ελλάδος.
Με μια
βόλτα στα γραφεία της Lufthansa θα μάθαινες
πώς γίνεται η ίδια εταιρεία να είναι
σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ για την ιδιωτικοποίηση
14 περιφερειακών αεροδρομίων και
ταυτόχρονα αγοραστής (αφού συμμετέχει
στο μετοχικό σχήμα της Fraport).
Ισως
μάλιστα στις χρηστικές οδηγίες του
ταξιδιωτικού οδηγού, δίπλα στις
διευθύνσεις των πρεσβειών της Γαλλίας
και της Γερμανίας, να διάβαζες και για
τον ρόλο που έπαιξαν στην κρίση χρέους
συνδέοντας την παροχή δανείων με τη
διατήρηση των κολοσσιαίων εξοπλιστικών
προγραμμάτων.
Μη σας
μπαίνουν ιδέες. Σε μια χώρα σαν την
Ελλάδα, η οποία στα χρόνια των μνημονίων
κατρακύλησε κατά 50 θέσεις στην κατάταξη
ελευθεροτυπίας των Δημοσιογράφων Χωρίς
Σύνορα, τέτοιες εκδοτικές προσπάθειες
συνήθως τις τρώει η μαρμάγκα ή κάποιος
εισαγγελέας.
Πηγή:
Comments
Post a Comment